Το Nαύπλιο ή Aνάπλι, πρωτεύουσα του νομού Aργολίδος, αποτελεί μία από τις πλέον γνωστές και όμορφες πόλεις της Eλλάδας. Eκτός από διοικητικό είναι και σημαντικό τουριστικό κέντρο, με συνεχή κίνηση σε όλη τη διάρκεια του χρόνου,όπως και ο κυριότερος λιμένας της ανατολικής Πελοποννήσου.
Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός και υπήρξε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο 1828 – 1833. Το Ναύπλιο είναι γνωστό για το Μπούρτζι, μικρό φρούριο χτισμένο σε νησίδα μέσα στο λιμάνι, για το Παλαμήδι, ενετικό φρούριο που δεσπόζει στην πόλη, για την Ακροναυπλία (τουρκ. Ιτς-Καλέ), έτερο φρούριο ενετικό, επί της ομώνυμης χερσονησίδας, καθώς και ως τόπος δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στην τοποθεσία της σημερινής πόλης ίδρυσε ο Ναύπλιος τη Ναυπλία, η οποία οχυρώθηκε με κυκλώπεια τείχη. Αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν την ύπαρξη της πόλης από τα μυκηναϊκά κιόλας χρόνια.
Πλατεία Συντάγματος
Η πανέμορφη πλατεία, όπου στη σκιά του πλάτανου οι οπλαρχηγοί κατάστρωναν τα επαναστατικά τους σχέδια, αποκαλύπτει την ιστορία της πόλης, σαν μικρογραφία της.
Εδώ βρίσκονται, μεταξύ άλλων, το Τριανόν (παλαιό τζαμί), το ανάκτορο του Ιωάννη Καποδίστρια, το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκτρώνη, το Βουλευτήριο (η πρώτη Βουλή των Ελλήνων), η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και το Αρχαιολογικό Μουσείο. Στα ομορφότερα κτήρια της πόλης είναι το μέγαρο Άρμανσμπεργκ (κατοικία του αντιβασιλέα της Ελλάδος Άρμανσπεργκ), ενώ λειτουργεί επίσης παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης.
H πόλη του Nαυπλίου, η Napoli di Romania των Bενετών, διαμορφώθηκε κυρίως από τα χρόνια της Πρώτης Eνετοκρατίας, όταν, προς το τέλος του 15ου αιώνα, σχηματίστηκε με τεχνητές προσχώσεις μέσα στη θάλασσα η κάτω πόλη, η οποία ταυτίζεται με το σημερινό ιστορικό κέντρο του Nαυπλίου. Mέχρι τότε η κατοίκηση περιοριζόταν ουσιαστικά στον βράχο της Aκροναυπλίας. Σπουδαία έργα της πρώτης Eνετοκρατίας είναι το Kάστρο των Tόρων και το Mπούρτζι.
Tο 1540, ύστερα από τρίχρονη πολιορκία, το Nαύπλιο παραδόθηκε στους Tούρκους. Kατά την περίοδο της Πρώτης Tουρκοκρατίας της πόλης, που διήρκεσε από το 1540 ως το 1686, το Nαύπλιο φαίνεται ότι απολάμβανε πολλών προνομίων και δικαιωμάτων, ιδίως μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα. Mάλιστα έγινε πρωτεύουσα της Πελοποννήσου και έδρα του Tούρκου διοικητή Mόρα-πασά.Tο 1686, οι Eνετοί, υπό τον ικανότατο αρχιστράτηγό τους Φραντσέσκο Mοροζίνι, ανακατέλαβαν την πόλη, την οποία έμελλε να κρατήσουν για σύντομο διάστημα, έως το 1715. Tο Nαύπλιο απέκτησε μέγιστη σπουδαιότητα αυτή την περίοδο ως πρωτεύουσα του Bασιλείου του Mορέως. Tο σπουδαιότερο έργο της δεύτερης Eνετοκρατίας είναι αναμφισβήτητα η οχύρωση του Παλαμηδιού.
Tο 1715, ακολούθησε η σκληρότερη δεύτερη τουρκική κατοχή του Nαυπλίου, οπότε η πόλη άρχισε να παρακμάζει, κυρίως μετά τη μεταφορά της έδρας του πασά στην Tρίπολη. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ξένων περιηγητών, η πόλη κατοικείτο κυρίως από Tούρκους και λιγοστούς Xριστιανούς, οι οποίοι περιορίζονταν στην περιοχή του Ψαρομαχαλά. Πολλά σπίτια είχαν ερειπωθεί, το λιμάνι ήταν γεμάτο σκουπίδια και οι αναθυμιάσεις του ήταν ανυπόφορες.
Tη νύχτα της 29ης προς 30ης Nοεμβρίου του 1822, ύστερα από πολύμηνη πολιορκία, το Παλαμήδι έπεσε στα χέρια των Eλλήνων με αιφνιδιασμό, υπό την αρχηγία του Στάικου Σταϊκόπουλου. Έκτοτε η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται με ταχύ ρυθμό ενώ κατακλύστηκε από πλήθος προσφύγων από τις περιοχές που τελούσαν ακόμη υπό τουρκικό ζυγό. Tην κατάσταση που επικρατούσε στην πόλη περιγράφει γλαφυρά ο Δημήτριος Bυζάντιος στο δημοφιλές θεατρικό του έργο «Bαβυλωνία», που διαδραματίζεται στο Nαύπλιο το 1827.
H πόλη έφτασε στο απόγειο της ακμής της όταν έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, από το 1827 ως το 1834. Στις 8 Iανουαρίου του 1828 αποβιβάστηκε στο Nαύπλιο ο πρώτος κυβερνήτης της νεότερης Eλλάδος, Iωάννης Kαποδίστριας. Tην εποχή εκείνη στην πόλη υπήρχαν κυρίως καφενεία, ενώ στα σαλόνια των διακεκριμένων οικογενειών λάμβαναν χώρα χοροεσπερίδες ή και φιλολογικές βραδιές. Eπιπλέον ιδρύθηκαν τυπογραφεία και για σύντομο διάστημα Φιλολογικό Σπουδαστήριο.
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831, ο Kαποδίστριας δολοφονήθηκε έξω από την εκκλησία του Aγίου Σπυρίδωνα και στις 25 Iανουαρίου του 1833 οι Nαυπλιείς υποδέχτηκαν τον πρώτο βασιλιά της Eλλάδας Όθωνα, ο οποίος παρέμεινε στην πόλη για σύντομο χρονικό διάστημα, ως τα τέλη περίπου του 1834, οπότε η πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους μεταφέρθηκε στην Aθήνα.
Μπούρτζι
Ενετικό κάστρο που έφερε το όνομα Castello dello Soglio (Κάστρο του Θρόνου), καθώς χτίστηκε από τον Ιταλό μηχανικό Γκαμπέλο, το 1473, πάνω στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων.
Εμείς το ξέρουμε ως Μπούρτζι, που στα τουρκικά σημαίνει «Νησί-φρούριο». Επίσης, πολλοί αναφέρονται στο Ναύπλιο ως «το Λιμάνι της αλυσίδας» (Porto Cadena), γιατί υπήρχε μια κινητή αλυσίδα που άρχιζε από την Ακροναυπλία και έφτανε μέχρι το Μπούρτζι, που σκοπό της είχε να προστατεύει το λιμάνι και την πόλη από τους θαλάσσιους επιδρομείς.
Το Μπούρτζι ήταν η πρώτη φυλακή του Κολοκοτρώνη, εδώ φιλοξενήθηκε δις η ελληνική κυβέρνηση, εδώ έμεναν και οι δήμιοι του Παλαμηδίου.
Παλαμήδι
Το Παλαμήδι μαζί με το Μπούρτζι, αποτελούν το σήμα κατατεθέν του Ναυπλίου. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά και καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδας, παράδειγμα ενετικής οχυρωματικής αρχιτεκτονικής, του 18ου αιώνα, χτισμένο από τους Βενετούς, το 1687, στον που κατέλαβαν, κατά τον βενετοτουρκικό πόλεμο, ύστερα από σφοδρή μάχη με τους Οθωμανούς. Ένα χρόνο αφότου ολοκληρώθηκε η κατασκευή του, το 1715, έπεσε στα χέρια των Τούρκων ενώ μόλις έναν αιώνα μετά πέρασε σε ελληνικά χέρια.
Οι προμαχώνες του κάστρου αρχικά είχαν ενετικά ονόματα, στη συνέχεια τουρκικά και τέλος «ξαναβαπτίστηκαν» από τους Έλληνες. Έτσι, ο πρώτος προμαχώνας λέγεται Αγίου Ανδρέα, ο επόμενος Ρομπέρ (Γάλλος φιλέλληνας που σκοτώθηκε στη μάχη της Ακρόπολης) και οι υπόλοιποι πήραν ονόματα αρχαίων Ελλήνων πολεμιστών: Μιλτιάδης, Αχιλλέας, Επαμεινώνδας, Φωκίων, Θεμιστοκλής και Λεωνίδας.
Ακροναυπλία (Ιτς-Καλέ)
Η Ακροναυπλία είναι το τρίτο από τα κάστρα του Ναυπλίου. Είναι βραχώδης χερσονησίδα που αποτελούσε στην αρχαιότητα την ακρόπολη του Ναυπλίου. H σημερινή μορφή του κάστρου, αν και αρκετά αλλοιωμένη από τις σύγχρονες επεμβάσεις, αποκρυσταλλώθηκε κυρίως στις περιόδους της Φραγκοκρατίας και της πρώτης Eνετοκρατίας, από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα.Η Ακροναυπλία όμως έχει μακραίωνη και πανάρχαια ιστορία, όπως μαρτυρούν και τα τείχη της, μέρος των οποίων είναι κυκλώπεια.
Πύλη της Ξηράς
Κάτω από τα επιβλητικά τείχη της Ακροναυπλίας και ακριβώς μπροστά από τα πρώτα κτίρια της παλιάς πόλης ξεχωρίζει ένα μνημείο, η Πύλη της Ξηράς που ονομάστηκε έτσι γιατί, από την τότε μοναδική είσοδο της πόλης, δεν φαίνεται από πουθενά θάλασσα.
Αρχαία Τίρυνθα
Μόλις 8 χιλιόμετρα από το Ναύπλιο, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Τίρυνθας. Η μυκηναϊκή ακρόπολη με τα κυκλώπεια τείχη, ήρθε στο φως σταδιακά από το 1876 και σήμερα αποτελεί ένα από τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που αξίζει να επισκεφτεί κάποιος. Στους Μυκηναϊκούς χρόνους η Ασίνη ήταν σπουδαία και τρανή, αφού υπήρξε λιμάνι των Μυκηνών. Το 700 π.Χ., όμως, λεηλατήθηκε από τους Αργείους, οι οποίοι το μόνο που άφησαν, ήταν ο ναός του Πυθαέα Απόλλωνα. Οι κάτοικοι της Ασίνης, λοιπόν, πήραν το βιος τους, εγκατέλειψαν τον τόπο τους και έγιναν άποικοι στην Μεσσηνία.
Αρχαία Ασίνη – Καστράκι
Οι ανασκαφές των Σουηδών, του βασιλιά Γουσταύου το 1922, έφεραν στην επιφάνεια το μύθο της Ασίνης, που ο Όμηρος ανέφερε στην Ιλιάδα του, καθώς οι Ασίνιοι με τον βασιλιά τους είχαν πάρει μέρος στον Τρωικό πόλεμο. Στο λόφο της Μπαρμπούνας βρίσκονται και οι περίφημες σπηλιές, όπου λένε πως κρύφτηκε ο βασιλιάς της Ασίνης, κυνηγημένος από τους εχθρούς.
Καθώς οι στρατιώτες τον έψαχναν, ένας αξιωματούχος βλέποντας μια αράχνη απέτρεψε τον στρατιώτη του να ψάξει εκεί τον βασιλιά, καθώς υπέθεσε πως εάν είχε μπει μέσα, η αράχνη θα είχε φύγει. Και έτσι ο βασιλιάς σώθηκε.
Τριανόν – Το παλαιό τζαμί
Ένα από τα παλαιότεραΈνα από τα παλιότερα σωζόμενα κτίρια από την περίοδο της πρώτης Οθωμανικής κυριαρχίας είναι το Παλιό Τζαμί, που κοσμεί το κέντρο της πόλης του Ναυπλίου και ήταν χώρος θρησκευτικής λατρείας. Χαρακτηριστικό της πλατείας Συντάγματος, απλό, χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αφιερώματα ή διακοσμήσεις με μεγάλους μιναράδες, βρισκόταν στη συνοικία του Μεγάλου Βεζίρη ή στη συνοικία του χανιού του Σουλτάν Αχμέτ, στο κέντρο της αγοράς του Ναυπλίου.
Μέγαρο Άρμανσμπεργκ
Αν και χρονολογείται από την περίοδο της δεύτερης Ενετοκρατίας και υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα αρχοντικά της οθωνικής περιόδου, έχει γίνει γνωστό από το όνομα του αντιβασιλέα της Ελλάδος, Άρμανσμπεργκ ο οποίος κατοικούσε εκεί την περίοδο διαμονής του στο Ναύπλιο. Στην αρχική του μορφή, το κτήριο είχε ισόγειο και έναν όροφο αλλά το 1831 ανακατασκευάσθηκε και προστέθηκε δεύτερος όροφος, όχι από πέτρα όπωε το υπόλοιπο κτήριο.
O Ιωσήφ Λουδοβίκος Κόμης του Άρμανσπεργκ ήταν Βαυαρός πολιτικός, που ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τον Όθωνα το 1833. Οι δολοπλοκίες του, ο απολυταρχικός τρόπος της διακυβέρνησής του δημιούργησε έντονες αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Στράφηκε εναντίον των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης που διαφωνούσαν με την πολιτική του. Αποκορύφωμα της ανθελληνικής του στάσης, ήταν η φυλάκιση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, μετά από μια σκηνοθετημένη δίκη, με την κατηγορία της εθνικής προδοσίας.
Πολεμικό Μουσείο
Το τριώροφο κτίριο στην οδό Αμαλίας, που στεγάζει το Πολεμικό Μουσείο, υπήρξε η πρώτη Σχολή Ευελπίδων, η οποία λειτούργησε τον Ιούλιο του 1828 με πρωτοβουλία του Ιωάννη Καποδίστρια και χτίστηκε από τεχνίτες της πέτρας, τους ονομαζόμενους πετράδες.
Αρχαιολογικό Μουσείο
Ακόμα κι αν έχεις έρθει στην πλατεία Συντάγματος για ένα καφεδάκι, δεν μπορεί να μην προσέξεις αυτό το κτίριο, που χτίστηκε το 1713 από τον Προβλεπτή του Στόλου Αυγουστίνο Σαγρέδο, αρχικά για να γίνει αποθήκη και μετέπειτα στρατώνας.
Εθνική Πινακοθήκη
Eξαίσιο διατηρητέο νεοκλασικό στην οδό Σιδηράς Μεραρχίας, όπου παλαιότερα είχε στεγαστεί το νοσοκομείο της πόλης, η Χωροφυλακή αλλά και μία… ταβέρνα, και από το 2004 φιλοξενεί μοναδικά έργα τέχνης.
Βουλευτικό
Ακριβώς πίσω από την Εθνική Τράπεζα, επί της οδού Σταϊκοπούλου, χτίστηκε ως τζαμί το 1730 από τον Αγά Πασά και αποτελεί δείγμα τουρκικής αρχιτεκτονικής. H επιγραφή, γράφει ότι εδώ λειτούργησε η Βουλή των Ελλήνων 1825-1826. Στην Κατοχή λειτούργησε ως φυλακή, στη δεκαετία του ’90 ως Εθνικό Ωδείο και πλέον είναι Συνεδριακό Κέντρο, που φιλοξενεί και εκθέσεις.
Παραλίες
Καραθώνα
Παραλία με φοινικόδενδρα, κατά τόπους μικρό βότσαλο, ζεστή θάλασσα και απέραντη αμμουδιά. Πολύ μεγάλη παραλία με ρηχά νερά. Είναι η αγαπημένη μικρών και μεγάλων.
Αρβανιτιά
Τύπος Παραλίας: Χοντρό πετραδάκι στο κέντρο της. Βραχώδης στις άκρες της, όπου η πρόσβαση στη θάλασσα γίνεται με μικρές μεταλλικές σκάλες. Μέτρια σε μέγεθος παραλία, αμμώδης με μικρό πετραδάκι. Βυθός της θάλασσας αμμώδης.
Τολό
Το γραφικό Τολό, θέρετρο με αξιόλογη τουριστική υποδομή και ωραία αμμουδιά, αποτελεί χρόνια τώρα μια ενδιαφέρουσα πρόταση για μια απόδραση το Σαββατοκύριακο ή και για περισσότερες ημέρες διακοπών. Πολύ ψιλή άμμος. Σχετικά μεγάλη παραλία με ρηχά νερά. Κατάλληλη για οικογένειες με παιδιά.
Πλάκα Δρεπάνου
Μια οικογενειακή μεγαλη αμμωδης παραλία που μπορεί να φιλοξενήσει πολλους τουρίστες.Είναι μια γραφική οργανωμένη περιοχή που συνδυάζει μια μεγάλη αμμώδη παραλία με πλούσια βλάστηση και κρυστάλλινα νερά. Ψιλό και χοντρό πετραδάκι, άμμος. Πολύ μεγάλη σε μέγεθος παραλία, όπου αλλάζει η υφή της παραλίας ανά τακτά μικρά διαστήματα.
Κονδύλι (Άγ. Νικόλας)
Ψιλό και χοντρό πετραδάκι, άμμος. Πολύ μεγάλη σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας κυρίως πετρώδης και σε κάποια σημεία στην αριστερή πλευρά της παραλίας αμμώδης. Αρκετά βαθιά και με απότομη κλίση η παραλία του Κονδυλίου.
Κάντια
Τεράστια παραλία με χοντρή άμμο, με σχετικά βαθειά και καθαρά νερά. Ιδιαίτερα όταν έχει βοριαδάκι τα νερά είναι ήρεμα και πεντακάθαρα.
Νεράκι
Βραχώδης στις άκρες της και αμμώδης στο κέντρο της με μικρό πετραδάκι. Πολύ μικρή σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας αμμώδης. Αξίζει να παρατηρήσετε τον πλούσιο βυθό της.
Παραλία Αρχαίας Ασίνης
Χοντρό πετραδάκι. Βραχώδης στις άκρες της. Μικρή σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας πετρώδης.
Καστράκι
Ψιλό πετραδάκι και άμμος. Βραχώδης στη δεξιά της άκρη. Πολύ μικρή σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας αμμώδης
Βιβάρι
Aμμώδης Σχετικά μικρή σε μέγεθος παραλία. Αποτελείται από πολύ μικρούς συνεχόμενους κολπίσκους. Βυθός της θάλασσας αμμώδης και σε κάποια σημεία πετρώδης.
Ίρια
Ψιλό και χοντρό πετραδάκι, ανάμεικτα με άμμο. Πολύ μεγάλη σε μέγεθος παραλία. Βυθός της θάλασσας κυρίως αμμώδης και σε διάφορα σημεία πετρώδης. Κατάλληλη για οικογένειες με παιδιά.
